Ege'li Adam ...
Ege’de bir adam yaşardı , denizi , zeytin ağaçlarını ve özellikle de tekneleri hayatı yapan . Bu dünyaya , bu zamana ait olmayan bir ruh taşıdığı her halinden belliydi … Bu adam her sabah gözlerini açtığı anda denizi görmek , minik balıkçı teknelerinin motor seslerini duymak, hanımeli ve melisa kokularıyla güneşi teninde hissetmek için her gece uykuya dalardı. Hayat ona dört mevsimi vermiş ama O en çok bahar mevsimine aşık olmuştu. Bahar geldiğinde içinde ki mutluluğu tarif edemez ayakkabılarını bir kenara atar tüm bahar hatta yaz aylarında bile çıplak ayak yürür , tüm mevsimi doyasıya yaşayıp hissederek günlerini geçirirdi. Nerede eski, yıpranmış ama ruhu olduğuna inandığı bir tekne görse hemen yanına gider onunla konuşmaya başlardı, ama öyle bildiğiniz gibi kelimelerle değil kalbiyle konuşur, teknenin deniz tuzunu gövdesinde hissettiği anı anlamaya çalışırdı. Kimi zaman deniz kıyısından çok uzak rakımlara tırmanır denizi bir de uzaktan görmek, onu şiirlerine dökmek için kelim